เครื่องคำนวณการตกไข่

คำว่า "การตกไข่" มาจากภาษาละติน ovulla ("ลูกอัณฑะ") และหมายถึงการปลดปล่อยไข่จากรังไข่เข้าสู่ท่อนำไข่ (ท่อนำไข่) ซึ่งไข่สามารถปฏิสนธิได้ การตกไข่เกิดขึ้นในความถี่ที่กำหนด - ประมาณเดือนละครั้ง และในเวลานี้ผู้หญิงสามารถตั้งครรภ์ได้: ขึ้นอยู่กับเงื่อนไขอื่น ๆ ทั้งหมด อายุขัยของไข่ที่ออกจากรังไข่มีเพียง 24 ชั่วโมง ซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมการทำนายปรากฏการณ์นี้จึงสำคัญมาก เพื่อเพิ่มโอกาสในการปฏิสนธิและการตั้งครรภ์ให้สูงสุด

วันที่เหมาะแก่การตั้งครรภ์

การเริ่มตกไข่ขึ้นอยู่กับรอบประจำเดือนและลักษณะเฉพาะของร่างกายผู้หญิง อาจไม่เกิดขึ้นหากผู้หญิงอายุเกิน 30-35 ปี ประมาณจากอายุนี้เป็นไปได้ที่ช่องว่าง 1-3 เดือนความน่าจะเป็นจะเพิ่มขึ้นอย่างมากเมื่ออายุ 40 ปี นั่นคือถ้าคุณอายุ 35-40 ปี การตกไข่อาจเกิดขึ้นได้ทุกๆ 2-3 เดือนโดยไม่สามารถระบุได้ล่วงหน้า และในช่วงวัยหมดประจำเดือนก็จะหยุดทำงานโดยสิ้นเชิง

ในกรณีที่ไม่มีพยาธิสภาพและการหยุดชะงักของฮอร์โมน การตกไข่ควรเกิดขึ้นในประมาณวันที่ 14 ของรอบเดือน และคงอยู่ประมาณ 48 ชั่วโมง ในช่วงเวลานี้ไข่จะออกจากรังไข่และเคลื่อนที่ไปที่มดลูก ด้วยการปฏิสนธิที่ประสบความสำเร็จมันยังคงเคลื่อนที่ไปตามทางเดินของอวัยวะเพศและหลังจากนั้นประมาณ 6-12 วันก็จะติดอยู่ที่ผนังมดลูก จากช่วงเวลานี้การตั้งครรภ์จะเกิดขึ้นและไข่ใหม่จะหยุดเกิดในรังไข่ - ตลอดระยะเวลาที่คลอดบุตร

หากไม่เกิดการปฏิสนธิ ไข่จะตายภายใน 24 ชั่วโมงหลังจากออกจากรังไข่ ดังนั้นหนึ่งวันหลังการตกไข่ที่เรียกว่า "วันปลอดภัย" จะมาถึงเมื่อโอกาสที่จะตั้งครรภ์มีน้อยมาก

วิธีการระบุการตกไข่

โดยเฉลี่ยแล้ว การตกไข่จะเกิดขึ้นเดือนละครั้ง หรือทุกๆ 28-32 วันโดยประมาณ และตรงกับวันที่ 12-15 ของรอบประจำเดือนโดยประมาณ เป็นไปไม่ได้ที่จะระบุสิ่งนี้ด้วยความแม่นยำสูง แต่มีวิธีการมากมายที่ช่วยลดกรอบเวลาในการกำหนดเวลาที่เหมาะสมที่สุดสำหรับการปฏิสนธิ วิธีการในปฏิทิน การวัดอุณหภูมิฐาน อัลตราซาวนด์ แถบทดสอบ การตรวจเลือด - วิธีการเหล่านี้จำเป็นต้องกล่าวถึงในรายละเอียดเพิ่มเติม

วิธีปฏิทิน

ตามคำกล่าวอ้างว่าการตกไข่เกิดขึ้นในช่วงกลางของรอบเดือน (แม้ว่าจะไม่เป็นความจริงเสมอไป) นั่นคือด้วยรอบระยะเวลา 21 วัน "ค่าเฉลี่ยสีทอง" จะมาในวันที่ 8-9 โดยมีระยะเวลา 28 วัน - ในวันที่ 13-15 และระยะเวลา 35 วัน - ในวันที่ 21-23 . วิธีปฏิทินไม่เพียงแต่ไม่ถูกต้อง (โดยมีความแตกต่างกันถึง 3 วัน) แต่ก็ไม่ได้ผลเสมอไป

ดังนั้น สำหรับผู้หญิงหลายๆ คน รอบประจำเดือนจะไม่สม่ำเสมอ และสามารถ "เลื่อน" ไป 2-3 วัน หากเราเพิ่มข้อผิดพลาดในการคำนวณปฏิทินเข้าไป คุณสามารถทำผิดพลาดได้ภายใน 3-6 วัน แม้ว่าไข่จะยังใช้งานได้เพียง 24 ชั่วโมงก็ตาม นอกจากนี้ยังมี "วัฏจักรการตกไข่" เมื่อการสุกของไข่ไม่เกิดขึ้น ดังนั้นการตกไข่จึงไม่เกิดขึ้น

การวัดอุณหภูมิพื้นฐาน

วิธีนี้มีความแม่นยำมากกว่า และขึ้นอยู่กับการเปลี่ยนแปลงของอุณหภูมิร่างกายเนื่องจากความผันผวนของฮอร์โมน เมื่อระดับฮอร์โมนเอสโตรเจนเพิ่มขึ้นในช่วงก่อนไข่ตก อุณหภูมิร่างกายจะลดลง และเมื่อระดับฮอร์โมนโปรเจสเตอโรนสูงขึ้น ก็จะสูงขึ้น ดังนั้น การตกไข่จะตรงกับวันถัดไปหลังจากกำหนดอุณหภูมิพื้นฐานขั้นต่ำแล้ว

น่าเสียดายที่เทคนิคนี้ไม่แม่นยำอย่างที่คิด นอกจากนี้ มีหลายปัจจัยที่ส่งผลต่ออุณหภูมิของร่างกาย ตั้งแต่ความเครียดไปจนถึงโรคติดเชื้อ และการเพิ่มขึ้นของอุณหภูมิไม่ได้หมายความว่าระดับฮอร์โมนโปรเจสเตอโรนจะสูงเสมอไป

การใช้แถบทดสอบ

วิธีการทางการแพทย์สมัยใหม่เหล่านี้ทำให้สามารถเรียนรู้เกี่ยวกับการตกไข่ที่ใกล้เข้ามา 2 วันก่อนที่จะเริ่มมีอาการ: โดยความเข้มข้นของฮอร์โมนลูทิไนซิง (LH) ในปัสสาวะ ประมาณ 48 ชั่วโมงก่อนที่จะปล่อยไข่ออกจากรังไข่ ระดับ LH จะเพิ่มขึ้นอย่างมาก และสารที่ใช้กับแถบทดสอบจะทำปฏิกิริยากับสิ่งนี้โดยการเปลี่ยนสี

เนื่องจากเซลล์สเปิร์มยังคงมีชีวิตอยู่ได้เป็นเวลาหลายวัน จึงมีความเป็นไปได้ที่จะตั้งครรภ์ในวันที่มีผลตรวจเป็นบวกหรือในวันถัดไป จากการปฏิบัติจริงพบว่าแถบทดสอบมีความแม่นยำถึง 99% และปัจจุบันนี้เป็นเครื่องมือที่ดีที่สุดเครื่องมือหนึ่งในการทำนายการตกไข่ แต่เพียงไม่นานก่อนที่จะเริ่มเกิดขึ้น (ในเวลาเพียง 48 ชั่วโมง)

การตรวจอัลตราซาวนด์

การใช้อัลตราซาวนด์ทำให้คุณสามารถกำหนดขนาดของรูขุมขนและระบุได้ว่าไข่จะออกมาเป็นอย่างไร ในวันที่ 8-12 ของรอบเดือน รูขุมขนจะมีขนาด 19-24 มิลลิเมตร และจะมองเห็นได้ชัดเจนในระหว่างการตรวจอัลตราซาวนด์ ดังนั้นหากมองไม่เห็นอีกต่อไป แสดงว่าไข่ได้เกิดขึ้นแล้ว ตามกฎแล้วอัลตราซาวนด์จะทำ 2-3 ครั้งต่อรอบเมื่อผ่านไป 16-18 วันนับตั้งแต่เริ่มต้น หากรอบไม่ปกติ การศึกษาจะเริ่มในวันที่ 10 วิธีนี้ค่อนข้างแม่นยำ แต่ต้องนัดหมายกับแพทย์และไปโรงพยาบาลเป็นประจำ

ตรวจเลือด

อีกวิธีหนึ่งในการทำนายการปล่อยไข่ออกจากรังไข่คือการตรวจเลือดเพื่อหาความเข้มข้นของฮอร์โมน ได้แก่ ลูทีไนซิ่ง กระตุ้นรูขุมขน และเอสโตรเจน ครั้งแรกในเลือดเพิ่มขึ้นประมาณ 2 วันก่อนการตกไข่ ครั้งที่สอง - 10-12 ชั่วโมง และครั้งที่สาม - 2-3 วัน (โดยลดลงอย่างรวดเร็วในภายหลัง) ทั้งหมดนี้ถูกเปิดเผยระหว่างการตรวจเลือด แต่วิธีนี้มีข้อเสียที่จับต้องได้:

• ความจำเป็นในการทดสอบบ่อยครั้ง: ไม่เพียงแต่ในวันควบคุมเท่านั้น แต่ยังรวมถึงก่อนและหลังการทดสอบด้วย
• ความจำเป็นในการเตรียมตัวสามเดือน ในช่วงเวลานี้ ระดับฮอร์โมนพื้นฐาน (ปกติ) ของคุณจะถูกตั้งค่า - เป็นรายบุคคลสำหรับผู้หญิงแต่ละคน

ดังนั้น ในการทำนายการตกไข่ คุณจะต้องบริจาคโลหิตเป็นประจำเป็นเวลา 3-4 เดือน สิ่งนี้ไม่เพียงแต่ไม่เป็นที่พอใจ แต่ยังไม่สะดวกเสมอไป เนื่องจากต้องทำงานเต็มเวลาและงานประเภทอื่นๆ

สำหรับผู้ที่ไม่ต้องการเสียเวลากับแพทย์และการตรวจทางห้องปฏิบัติการ มีวิธีง่ายๆ และราคาไม่แพง นั่นคือ การหาค่าการตกไข่โดยใช้เครื่องคิดเลขออนไลน์ วันนี้พวกเขามีความแม่นยำสูงพอสมควร (สูงกว่าวิธีปฏิทิน) และด้วยอัลกอริทึมในตัวจึงช่วยค้นหาวันที่ดีที่สุดสำหรับการตั้งครรภ์ล่วงหน้า